Ivan Krasko -Zmráka sa…,Vesper dominicae

Wszystko o bajkach i zbiorach poezji Ivana Krasko Zmráka sa , Vesper dominicae . Najbardziej znane wiersze autora

Ivan Krasko

• 
  imię własne inż. Ján Botto (nie Botto – Štúrovec
  
  
  
  )
  
• studiował w Pradze, był inżynierem chemicznym; podczas 1. St. wojna toczona w Włoszech
• używał 2 pseudonimów: 1. Janko Cigáň – tak podpisywał swoje wiersze w pismach Slovenské pohľady, Dennica, 2) Ivan Krasko – jest znany pod tym nazwiskiem
• stosunkowo skromny dorobek – 2 zbiory (Verses, Nox et solitudo)
• typową cechą jego twórczości jest barwność
• 
  przedstawiciel słowackiego modernizmu literackiego, a konkretnie
  
  
  Symbolizm:
  
  

• używany jest symbol – znak, żeton, należy do tropów, powstaje na podstawie ustalonego znaku
• charakterystyczny jest symbol poetycki:

1. sugestywność – bardzo przekonujący
2. sugestywność – symbol wskazuje
3. wiele znaczeń – różne interpretacje

• 
  
  Inspiracja:
  
  
  Francuski modernizm literacki, symboliści Charles Baudelaire – bodlér, Paul Verlaine – verlén, Arthur Rimbaud – rembó
  
• 
  
  nastrój:
  
  
  Smutek, pesymizm, melancholia
  
• 
  
  podstawa filozoficzna:
  
  
  Idealizm subiektywny, irracjonalizm – jak w Romantyzm
  
• Przyczyny: uczucia współczesnego człowieka, stres, hałas, pośpieszne życie, lęk przed istnieniem, śmiercią, chorobami cywilizacyjnymi, klęskami żywiołowymi, alienacją człowieka od człowieka nawet w rodzinach
• 
  
  Verse:
  
  
  muzyczny, melodyczny, sensualizm – odbiór zmysłowy i impresjonizm – barwna wizja świata – krytyka konsumpcyjnego świata, obłudy społeczeństwa, wyobcowania z wartościowego świata
  
• 
  
  Słownik:
  
  
  chrześcijaństwo, filozofia, mitologia, nauki przyrodnicze, wyrazy obce
  
• symboliści gardzą konwencjami społeczeństwa mieszczańskiego, nie uznają ustalonych reguł – zachowanie i ubiór jest cyganeryjny, ekstrawagancki
• 
  
  Autorzy:
  
  
  Ivan Krasko – Nox et solitudo, Verses, Milan Rúfus
  
• Ivan Krasko Vesper dominicae
• Wszystkie wymagane prace  znalezione w kategorii nauczanie i
  
  Język słowacki 
  
  

Ivan Krasko Vesper dominicae

Robi się ciemno…

• Zbiór poezji Nox et solitudo = oparty jest na jego doświadczeniach życiowych i sytuacji, kiedy odczuwał żal po bliskich; zbiór ten składa się z 28 wierszy lirycznych
• w tytule są 2 symbole: noc, samotność
• symbol nocy: autor używa go bardzo często (+ inne symbole – zmierzch, zimny deszcz, silny wiatr); autor wykorzystuje je do wyrażenia przeżyć wewnętrznych, swoich doświadczeń, ale także stanu narodu
• symbol samotności – jest wieloznaczny:

1. poczucie samotności ludzi, którzy są tylko po pieniądze
2. poczucie samotności, które wynika bezpośrednio z życia poety (studiował poza rodziną)
3. smutek z nieszczęśliwej miłości (z zakończenia związku)

• Przymiotniki jakościowe – wszystko, co musisz wiedzieć
• Szkolenie pedagogiczne – zajęcia rekreacyjne
• Graeme Kent Baśnie Ezopa Dziennik czytelnika

Wiersz
Robi się ciemno:

• Autor wykorzystuje motywy i obrazy przyrodnicze do interpretacji swoich pomysłów. Dominuje uczucie smutku, przygnębienia. Zmierzch – symbolizuje upływ życiado którego wszedł z ideałami i nadziejami. Zgiełk życia pogrzebał wszelkie szlachetne oczekiwania i plany, pozostało tylko czekanie i wiara, że pewnego dnia wszystko się zmieni. Dopiero teraz z żalem odkrywa, że na próżno czekał do późnej starości.
• Wiersz ma zwężoną kompozycję, uzyskaną przez autora poprzez wyodrębnienie pierwszej i ostatniej strofy, których treść tworzy napięcie – między nimi znajduje się ocena życia autora.
• Przekonująco oddaje atmosferę panującą w przyrodzie i paralelę z wnętrzem poety, ujmując ciemność, zawodzący dźwięk odbijający się echem od lasu, ciężkość nisko przelatujących chmur nie tylko w przyrodzie, ale i w duszy poety.
• Stopniuje znaczenie słów: nie dość, że robi się ciemno, to jeszcze coraz bliżej nocy jest nie tylko płacz, ale i zawodzenie.
• Używa powtarzających się figur: epizeuxa (który się starzeje, starzeje się, grzęźnie, grzęźnie w pośpiechu życia).
• Pojawiają się typowe symbole – noc, kruk. Odczuwa smutek i beznadzieję co do położenia narodu słowackiego.
• Schemat wersów: daktyl, daktyl, daktyl, trochej.

Wiersz Vesper Dominicae:

• W wierszu Vesper Dominicae wspomina matkę i rodzinną wieś; stosuje metodę kontrastu – z jednej strony spokojna wieś, z drugiej czarne góry. Opisuje matkę czekającą na swojego syna. Z jednej strony była samotność i smutek, z drugiej prawo do własnego życia. W niedziele przy starym stole śpiewa uduchowiony hymn z Tranoscia (XVII-wieczny hymn ewangelicki). Opisuje swoją matkę jako poturbowaną przez życie, pomarszczoną. W tym wierszu stosuje kolor (wieś biała = śnieżna, czarne góry, mosiężne spinacze). Opisuje też ówczesną tradycję uwodzenia kobiet („mosiężne klamry, głaskane dotykiem pradziadów, jeszcze, matowe w późnym świetle”). Na początku wiersza widzimy impresjonizm – oddał scenerię w kolorze.
• inne wiersze:
  Tylko dla ciebie
  (forma sonetu, spowiedź do kobiety),
  Jehowa
  ,
  It’s Too Late
  (motyw utraconej miłości),
  Topola
  (porównuje zgrzebne, nagie i poszarpane topole do swojego życia, uświadamiając sobie, że jest ono pozbawione radości; gdy widzi, jak poszarpany kruk odlatuje w noc, uświadamia sobie, że nowy początek nie nadejdzie)