Alfonz Bednar – Kołyska

Alfonz Bednár – Kołyska o twórczości i autorze . Co trzeba wiedzieć o pracy , postaciach , Alfons Bednar – Kolebka : 

Alfonz Bednar

Już w pierwszym Szklista góra zapowiada ideę nieprostoty, nieprzejrzystości jednostki ludzkiej, od początku dla niego człowiek jest istotą mieszaną i dziwną. Charakterystyka ta dotyczy nie tylko wyjątkowych centralnych i peryferyjnych postaci dzieła Bednarka, ale koncepcji autora na temat człowieka w ogóle. Konstrukcja sujet i kompozycyjna powieści Bednarka wyznacza istotną innowację w naszej prozie. Niemal każde jego dzieło zaskakuje tym elementem: Szklany Topper, Godziny i minuty struktura epickie zespoły, Grzmiący kogut o epickiejpotędze.

Alfonz Bednár jest typem powieściopisarza, którego określa się jako urodzonego epika. Jego epopeja nie jest jednak monotonna gatunkowo ani stylistycznie: forma pamiętnikarska Szklane wzgórze, cykl wielkoformatowych powieści o oscylacji fabuły i znaczenia na linii przeszłość-teraźniejszość, cykl powieści z życia współczesnego Za garść groszy i jednocześnie do wszystkich tych Grzmiący Ząb jako kompletny obraz słowackiej wsi na przestrzeni ostatniego półwiecza. W niej w jeden wielki styl epicki zostają zintegrowane nie tylko tendencje własnego rozwoju artystycznego autora, ale także kilka tendencji słowackiej prozy epickiej w ogóle, od jej klasycznej formy realistycznej poprzez tendencje prozy naturalistycznej typu schwantnerowskiego do praktyk współczesnej prozy.

Zawsze poszukujący i nowatorski Bednár w każdym ze swoich dzieł demonstrował wysokie wartości artystyczne, myślowe i społeczne swojej twórczości i zalicza się nie tylko do czołowych przedstawicieli prozy słowackiej, ale jest pod wieloma względami również godny uwagi z punktu widzenia tendencji rozwojowych współczesnej literatury światowej.

Szklane Wzgórze 

oznacza początek odwilży w literaturze słowackiej i początek reakcji na uproszczone, schematyczne, jaskrawo demagogiczne opusy komunistycznego heroizmu.

W literaturze słowackiej i czeskiej rzadko spotykamy tak pewne operowanie materiałem wyobraźni i taki liryczno-epicki rozmach. To właśnie zdolność autora do unifikacji różnych procesów twórczych tworzy ramy jego wizji świata w całej jego filozoficznej złożoności.

Alfonz Bednar – Kołyska

Kołyska

Historia rozgrywa się w czasie II wojny światowej. Nowela zaczyna się od tego, że główna bohaterka Zita Černeková słucha transmisji radiowej z procesu, w którym zeznawał jej mąż. Zeznawał przeciwko jej byłemu kochankowi Majerskiemu, którego oskarżono o przewrót i sabotaż w spółdzielni.

Druga linia fabularna zaczyna się od narracji o przeszłości: Majerski wraca do domu Zity w czasie wojny. Zita wbrew swojej woli ukrywa go w swoim pokoju, bo wciąż pamięta, jak znęcał się nad nią w młodości. Tymczasem jej mąż jest ukryty w bunkrze, w którym wcześniej był z nim Majerski, ale uciekł, bo paliły mu się oczy.

Podczas patrolu niemieccy żołnierze słyszą z chaty Czernka dźwięk przypominający silnik. Jest to jednak tylko kołyska, w której Zita usypia swojego chorego synka.
Żołnierze wchodzą, myśląc, że są w środku wysyłają wiadomości do partyzantów przez dynamo i radio. Gdy dowiadują się, że to tylko kołyska, zostają w chacie Zity.
Początkowo pytali ją, czy wie coś o partyzantach, ale powoli stawali się natrętni. Nie pozwolili Zicie się ubrać, mimo że miała na sobie tylko koszulę i spódnicę. Zita, obawiając się, że znajdą Majerskiego, zaproponowała im chleb.

Majerski tymczasem myślał o tym, jak kiedyś „zostawił” Zytę dla Ragala i żałował tego.
Obmann, jeden z żołnierzy, najwyraźniej dowódca, kazał Zicie kołysać chłopca, bo dźwięk kołyski przypominał mu dom.
Stopniowo żołnierze zaczęli zachowywać się bardzo niegrzecznie i przeklinać Zytę, a ich intencją było znęcanie się nad nią.
Tymczasem Majerski nie mógł już wytrzymać i uciekł przez okno.

Alfonz Bednar – Kołyska

Żołnierze nadal nabijali się z Zita. Postanowili nasikać do garnka i oblać nim chłopca. „Na szczęście” na zewnątrz zaczęła się strzelanina i wszyscy oprócz Zyty i chłopca wybiegli z chaty.
Po chwili wrócili z rannymi i jednym zabitym. Majerski był tym, który strzelał do nich ze strumienia.

Wszystkie prace obowiązkowe można znaleźć na stronie

Język słowacki

Potem przynieśli go – rannego.
Nowelizacja kończy się tak, jak się zaczęła. Kilka lat później Zita słucha radia, gdzie Majerski na swoim procesie zostaje skazany na dwanaście lat więzienia. Jest zła na męża, bo zeznawał przeciwko niej.

Alfonz Bednar – Kołyska