Szekspir – Hamlet
Szekspir – Hamlet wszystko o dziele i autorze . Treść utworu , fabuła , bohaterowie , analiza utworu Szekspir – Hamlet :
Obsah článku:
Szekspir
- Urodził się jako trzecie z ośmiu dzieci; w wieku 18 lat poślubił Anne Hathway, z którą miał troje dzieci, Susan oraz bliźniaczki Judith i Hamnet (przypominające imię Hamlet)
urodził się i zmarł również w
Stratford-upon-Avon
- Sztuki Szekspira dzieli się zwykle na trzy główne okresy:
okres wczesny – wczesne komedie (np. Komedia omyłek, Poskromienie złośnicy, Wesołe żony z Windsoru, Sen nocy letniej, Kupiec wenecki) oraz sztuki historyczne (np.
Ryszard II, Henryk IV)
- okres środkowy – obejmuje jego najbardziej znane tragedie, traktujące o nieśmiertelnych tematach, np. Otello (morderstwo), Romeo i Julia (nieśmiertelna miłość), Makbet (ambicja), Hamlet (motywy istnienia, zemsty i sprawiedliwości) oraz Król Lear (motyw własności).
- okres późny – np. „Zimowa bajka” i „Burza”
przedstawiciel Anglików
Humanizm i Renesans:
- humanizm = kierunek rozwoju człowieka, renesans = odrodzenie starożytności
- prezentuje 14.-17. wiek
- Narodziny w Włoszech (okres Republiki i wynalazków – proch, prasa drukarska, kompas, Ameryka)
- „
carpe diem” = ciesz się dniem
- humanizm = zajmuje się tłumaczeniem dzieł starożytnych – stylistyka jest trudna
- Renesans = literatura i sztuka, w językach narodowych, prostsza stylistycznie
- 3 podstawowe zasady: racjonalizm (wiara w rozum ludzki, bardziej wierzy się w siebie), indywidualizm (nie chodzi o masy, ale o silną jednostkę), sensualizm (zmysłowe postrzeganie świata)
- Miguel de Cervantes Savedra (Hiszpania; napisał Pomysłowego Kichota de la Mancha), Giovanni Bocaccio (Dekameron), Francesco Petrarca, Dante Aligieri (Włochy; napisał Boską Komedię), Jakub Jakobeus (Słowacja; napisał 1. słowa. epopeja – Łzy, szlochy i błagania narodu słowiańskiego)
Szekspir – Hamlet
- Wszystkie prace obowiązkowe można znaleźć na stronie
Język słowacki
Szekspir – Hamlet
Jest to psychologiczno-filozoficzna, ponadczasowa sztuka; w wierszu, napisana blankietem (nierymowanym sylabotonicznym jambicznym wierszem, który ma długość 5 stóp). Głównym motywem jest odnalezienie prawdy i wymierzenie sprawiedliwości. Składa się z 5 aktów. Tragedia opiera się na morderstwie, zemście, prawdzie i śmierci.
Postacie:
- Hamlet – książę Danii, syn zmarłego króla i bratanek obecnego króla; chce pomścić śmierć ojca; jest uczciwy, dumny, ambitny; nie szanował zbytnio matki, była dla niego obrzydliwa: „Królowa. Żona brata mojego męża i niestety pani jest dodatkowo moją matką”.
- duch ojca Hamleta – był dobrym królem i wielkim człowiekiem
- Klaudiusz – obecny król, wuj Hamleta, zdobył tron mordując swojego brata
- Gertruda – matka Hamleta, królowa Danii; bardzo kochała Hamleta, ale szybko zapomniała o jego ojcu i poślubiła jego brata
- Poloniusz – doradca królewski, ojciec Ofelii i Learta
- Ofelia – córka Poloniusza, kocha Hamleta. ale jej ojciec jest przeciwny ich miłości.
- Leartes – syn Poloniusza, który później chciał pomścić śmierć ojca swojej siostry
- Horatio – jedyny prawdziwy przyjaciel Hamleta
- strażnicy, dawni koledzy Hamleta ze szkoły; Fortinbras – norweski książę, który później został królem Danii
Skład:
- ekspozycja = wprowadzenie dramatu, po objawieniu się ducha
- kolizja = rozmowa Hamleta z duchem ojca
- kryzys = przedstawienie teatralne
- peripeteia = Hamlet znajduje się na cmentarzu
- katastrofa = śmierć Hamleta, Leartesa, Gertrudy, Klaudiusza; giną zarówno winni, jak i niewinni
Hamlet Dej:
rozgrywa się w Danii na zamku Elsinor, gdzie po śmierci króla Hamleta rządzi Klaudiusz. Książę Hamlet wraca ze studiów w Wittenberdze, by stwierdzić, że królem został Klaudiusz, który zabił jego ojca, a matkę wziął za żonę. Hamlet jest nieszczęśliwy. Jego przyjaciel Horatio i strażnicy na zamku ostrzegają go, że w nocy na murach pojawia się duch zmarłego króla. Wyjawia Hamletowi, że Klaudiusz go zamordował i prosi Hamleta o pomszczenie morderstwa. Hamlet zastanawia się, czy zeznania ducha są wiarygodne. Gdy na dziedzińcu pojawia się grupa aktorów, postanawiają zastawić pułapkę na Claudia. Aktorzy będą odgrywać historię zabójstwa króla i uwiedzenia królowej według jego wskazówek.
Klaudiusz widzi w opowieści swój własny akt morderstwa i przerywa przedstawienie. W trosce o bezpieczeństwo kraju wysyła Hamleta do Anglii, aby został potajemnie zabity. Jednak podstęp się nie udaje i Hamlet powraca. Hamlet miał piękną Ofelię. Po przedstawieniu aktorów Hamlet przypadkowo zabija Poloniusza, gdy ten chciał potajemnie podsłuchać jego rozmowę z królową (był za zasłoną w swoim pokoju). Ofelia staje się zdezorientowana i tonie. Zostaje pochowana w tym samym dniu, w którym Hamlet wraca do Danii. Hamlet spotyka na cmentarzu grabarzy, którzy kopią dla niej grób, a potem odkrywa przy kondukcie żałobnym, że pochowali Ofelię. Król Klaudiusz chce, aby książę Hamlet został ponownie zabity. Wykorzystuje do tego Laertesa, brata Ofelii. Klaudiusz namawia go do wyzwania Hamleta na pojedynek, a Laertes ma zatruty miecz. Dla spragnionych jest też zatrute wino. Laertes dźga Hamleta, ale potem niechcący zamieniają się bronią i Hamlet uderza Laertesa. Królowa Gertruda nieświadomie wypija zatrute wino. Hamlet zabija Klaudiusza tuż przed śmiercią. Przed śmiercią Laertes opowiada Hamletowi, jak Klaudiusz chciał go otruć. Przyjaciel Hamleta, Horatio, również chciał się zabić, ale umierający Hamlet przekonuje go do życia, aby mógł opowiedzieć swoją historię.
Szekspir – Hamlet
3 Zasady humanizmu i renesansu:
- sensualizm = widać w relacji Ofelia-Hamlet lub w przyjaźni z Horacym
- indywidualizm = Hamlet działa sam, szuka prawdy, podejmuje własne decyzje co do dalszego postępowania
- Racjonalizm = Hamlet próbuje zweryfikować to, co mówią mu opiekunowie zjawy ducha ojca
Najbardziej znany i znaczący monolog Hamleta (we fragmencie):
przedstawia refleksję, w której Hamlet zadaje pytanie „Być albo nie być” – działać albo nie działać; chodzi o to, by zdecydować, jaki jest sens życia, czy jest nim bierność („tępo znosić słowa”), czy aktywność („wziąć się za ręce”)
